سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یک نکته کوچک

نظر
برخی از مردم از اجسام خاص، مکان ها و موقعیت های بخصوص مثل مکان های بسته، ارتفاع زیاد، آب عمیق، تاریکی و... می ترسند. پزشکان به این حالت، فوبیا یا ترس بیمارگونه می گویند.

ترس های بیمارگونه نوعی اضطراب هستند که هنگام مواجهه شخص با مکان یا اجسامی که نسبت به آنها حساسیت پیدا کرده است بروز می کنند. مهم ترین مشکلی که این گونه ترس ها ایجاد می کنند این است که گاهی اوقات شخص چنان از جسم یا موقعیتی که او را دچار ترس می کند دوری می کند که فعالیت های معمولی و روزمره اش به شدت دچار اختلال می شود.

در برخی موارد شخص بیمار فعالیت های روزمره اش را متوقف می کند و کاملاً در انزوا قرار می گیرد. در واقع این حالت نوعی بیماری روحی است که در آن، ترس هیچ پایه و اساس منطقی و طبیعی ندارد و غیر عادی است. شخص مبتلا به این بیماری از چیزهای معمولی و ساده ای مثل آب، تاریکی، افراد غریبه، حیوانات، ارتفاع، فضاهای باز و بزرگ، مکان های بسته، کثیفی و گربه می ترسد.

نظر

سلول خورشیدی وسیله ای است که بطور مستقیم انرژی خورشید را به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. آزمایش ها نشان می دهند که وقتی نور خورشید روی برخی از فلزات می تابد، باعث خروج الکترون ها از سطح آنها می شود. به این الکترون ها، فتوالکترون و به این پدیده، اثر نوری - برقی می گویند. از فتوالکترون ها می توان برای تولید جریان الکتریسیته استفاده کرد.

در سلول های خورشیدی از اثر نوری - برقی استفاده می شود. برای ساختن سلول های خورشیدی از ورقه های نازک سیلیکون استفاده می کنند. معمولاً برای هر سلول خورشیدی ورقه ای از سیلیکون با 0.14 میلیمتر ضخامت، 4 سانتیمتر طول و 2 سانتیمتر پهنا بکار می رود. وقتی نور خورشید بر صفحه سیلیکون می تابد، به انرژی الکتریکی تبدیل می شود. هر سلول خورشیدی می تواند در حدود 0.5 ولت الکتریسیته تولید کند.

برای آنکه جریان الکتریسیته به مقدار کافی تولید شود، باید از تعداد زیادی سلول خورشیدی متصل به هم استفاده کرد. سلول های خورشیدی به گونه ای تنظیم می شوند که دائماً رو به خورشید باشند. حدود 20 هزار سلول خورشیدی می توانند 500 ولت برق تولید کنند. برقی را که از این طریق تولید می شود می توان مستقیماً مورد استفاده قرار داد و یا برای استفاده های بعدی ذخیره کرد.

سلول های خورشیدی کاربردهای متعددی دارند. در مناطقی که ساعات بیشتری از نور خورشید بهره مند هستند، از نیروگاه های خورشیدی می توان برای تولید برق لازم جهت تامین روشنایی و سایر مصارف الکتریکی استفاده کرد. در خارج از جو زمین از انرژی خورشیدی برای تولید انرژی مورد نیاز فضاپیماها و ماهواره ها استفاده می شود.

 

برای مطالعه بیشتر، توصیه می شود مقاله سلول خورشیدی چگونه کار می کند؟ را بخوانید.


نظر

انسان از گذشته های دور از روش های مختلف برای تولید نور استفاده می کرده است. او برای این کار ابتدا کنده های درختان را می سوزاند. پس از آن، با قرار دادن فتیله ای درون یک کاسه سنگی یا سفالی که از چربی حیوانات پُر شده بود و با سوزاندن فتیله، محیط پیرامونش را روشن می کرد. بعدها، شمع و چراغ های نفتی ساخته شد.

توماس ادیسون با اختراع لامپ الکتریکی در سال 1878 میلادی بزرگترین قدم را در این راه برداشت. در سال 1930 میلادی دانشمندان اروپایی و آمریکایی لامپ های فلوئورسان را اختراع کردند.

لامپ فلوئورسان شامل یک لوله بلند شیشه ای است که با مواد فلوئورسان پوشیده شده است. دو الکترود تنگستنی در انتهای این لوله قرار گرفته است. درون لوله از هوا تخلیه شده و با مقدار کمی بخار جیوه و گاز آرگون پُر شده است. وقتی لامپ به جریان الکتریسیته متصل می شود، الکترودها گرم شده، شروع به تولید الکترون می کنند. الکترون ها از میان بخار جیوه عبور می کنند و امواج ماورای بنفش و نور مرئی به وجود می آورند. امواج ماورای بنفش به پوشش داخلی لامپ برخورد کرده، باعث درخشندگی آن می شوند. رنگ نور این گونه لامپ ها به نوع ماده فلوئورسانی که در آن بکار رفته است، بستگی دارد. انواع نورهای رنگی را می توان با بکار گرفتن پوشش های مختلف در لامپ های فلوئورسان بدست آورد.

لامپ های مهتابی یا فلوئورسان نسبت به لامپ های معمولی، الکتریسیته کمتری مصرف می کنند. علاوه بر این کیفیت نور آنها بهتر و میزان نورشان بیشتر از لامپ های معمولی است.


نظر
ماهواره ها برای آنکه بتوانند در مدار زمین باقی بمانند و به مسیر خود به دور زمین ادامه بدهند باید سوخت داشته باشند. این تصور که سوخت ماهواره ها تمام نمی شود اشتباه است. ماهواره ها هم مخزن و حجم معینی برای حمل سوخت دارند و به محض آنکه سوخت شان تمام شود این ماهواره های غول پیکر که بودجه های کلانی برای ساخت و ارسال آنها به فضا صرف شده، به زباله های فضایی تبدیل می شوند.
بنابراین متناسب با ماهواره و سرعت حرکتش در مدار زمین نوع سوخت رسانی به ماهواره ها متفاوت است. سوخت رسانی مجدد به ماهواره ها به افزایش عمر آنها کمک می کند و ماندگاری آنها در مدار زمین را افزایش می دهد.

نظر

پلی تترافلوئوراتیلن یا همان تفلون، همان روکش نچسب ظروف آشپزخانه است که هنگام پخت و پز، مقدار اندکی از این ماده همراه غذا وارد بدن شما می شود. در مطالعه ای که چندی پیش انجام شد، نمونه خون 300 نفر از نظر میزان سطح پلی تترافلوئوراتیلن مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد افرادی که غلظت این ماده شیمیایی در خون آنها بالاتر است، احتمال بیشتری دارد که از کم کاری حاد تیروئید، ضربان قلب پایین، افسردگی و همچنین کاهش سوخت و ساز بدن رنج ببرند.